Fietsen met de diagnose Autisme MCDD

Een ouder vertelt over haar zoon

“… Een droom die uitkomt voor onze knul! Fietsen!!!!! Vandaag!

Toen we in februari begonnen met de Reflex Integratie was dat het doel voor deze zomer. Ooooh wat is ie trots. Hij wilde steeds een driewieler en daar waren we al naar op zoek. Maar toch niet gedaan en éven doorgepakt met MNRI. Niks driewieler!

Vandaag vindt hij knie- en armbeschermers en zag hij het licht. Mam, ik weet het, met deze dingen durf ik het. Ik ga vandaag fietsen.

Wij gaan jongen. Hup. Met papa erbij. Het lef heeft hij wel, maar als je lichaam je zo vaak in de steek heeft gelaten dan is het heel moeilijk daar op te vertrouwen.

Daar ging ie. Ik hoor hem zeggen terwijl hij voorbij komt op het gras: Je gaat niet vallen, je kan fietsen… vooruit kijken.

Hij praat zichzelf moed in!! Hoe incredible. Het ging steeds beter en plots kan hij ook zelf opstappen. Nou dat was onmogelijk eerst. Hij voelde veel te weinig evenwicht.

Nu zag je duidelijk dat zijn hele lijf mee deed met evenwicht zoeken. De reflexen werken weer goed! Ook als hij viel schoot hup zijn been opzij om zich op te vangen en viel hij tegen een bosje zette hij zijn armen in. Yes!!

Dat betekent dat zijn lijf nu de juiste informatie krijgt om zichzelf te beschermen! Dat betekent ook dat hij veel beter in staat is grenzen te voelen. De grens van zichzelf en die van de ander. Voor een kind met de diagnose autisme mcdd is dat nogal wat!!

Ik ga een camping boeken, dit gaat me toch een vakantie worden. En de fiets gaat natuurlijk mee!…”