Ze trok zich ook terug in de puberteit. Ze had een soort van sluier om zich heen. Hierdoor kon ze ‘door mensen heen kijken’, mensen konden haar niet peilen, en ze uitte nooit wat haar dwars zat. Ook thuis niet. En als ze sprak was dat met een nauwelijks hoorbaar volume. Ook was ze bang. Bang voor het donker, bang dat ze iets ongeneeslijks had, bang voor veel dingen. Het advies was om haar naar ritmische massages te sturen en naar muziektherapie of creatieve therapie. De toestand was zeer zorgelijk te noemen. Tien ritmische massages verder merkten we nauwelijks tot geen vooruitgang en ze wilde niet daar niet meer heen. Maar ze moest nog écht wel aan de bak. En gelukkig wist ze dat ook wel. Maar wat nu? We waren echt aan het overpeinzen wat een goede stap zou zijn. Als een cadeau kwamen we in aanraking met Katrien. Zij vertelde mij over de Masgutova methode die zij beheerst, een reflexintegratie die mensen op een snelle manier dichter bij zichzelf doet laten komen, weer in contact zet met zichzelf. Meteen voelde ik ‘dit is hét!!!’. Alleen zou onze dochter wel zélf moeten willen, dat was een eerste voorwaarde. In de middag besprak ik het met haar en ze zei meteen: ‘Dat wil ik wel!’. |
 |
Welkom op de officiële Nederlandstalige site van Masgutova Neurosensomotorische Reflex IntegratieSM |
