U gebruikt een verouderde browser. Wij raden u aan een upgrade van uw browser uit te voeren naar de meest recente versie.

Een gesloten meisje opent zich -

via Katrien Fornoville

 

Dat ik enthousiast ben over de masgutovamethode... dat wisten jullie al. Maar dat deze methode me zoveel moois zou brengen had ik nooit kunnen dromen. Zo dankbaar dat dit op mijn pad is gekomen.

Hier plaats ik het bijzondere verhaal van een moeder over één van de kinderen die ik mag behandelen met deze mooie methode (we zijn nu 8 weken samen aan het werk).

 

"Onze dochter (12) werd een jaar geleden vanuit het niets erg ziek. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit, maar nergens kon men vinden waar haar kwaal vandaag kwam. Heel groep 8 is ze thuis geweest van pure uitputting en ze zag erg geel. Na allerlei onderzoeken in diverse ziekenhuizen zijn we op een ander pad gekomen.

Bij een antroposofisch kinderarts kwam na diverse onderzoeken naar voren dat onze dochter ziek was geworden, doordat ze totaal niet meer in contact stond met zichzelf. Door een trauma op haar 6e had ze zich totaal afgesloten van zichzelf, van haar gevoel en van de wereld. Alleen haar benen reageerden bijvoorbeeld nog op aanraking. 

 

Katrien heeft een paar keer met haar gewerkt en we merkten al meteen na de tweede keer een groot verschil thuis. Ze is véél vrijer geworden, ze zegt wat ze wil of juist niet wil en geregeld krijgen we een weerwoord. Wow, dat is nieuw voor ons en zó heerlijk!

Na een paar behandelingen meer heeft ze nog véél meer sprongen gemaakt. Ze uit zich nog meer. Ze durft thuis confrontaties aan te gaan als ze het ergens niet mee eens is of als ze iets niet leuk vindt. Voorheen dook ze letterlijk in elkaar in een hoekje.

Ze is minder bang om alleen naar boven te gaan of om alleen boven te zijn. En het is héél mooi om te zien hoe ze nu ontzettend goed contact maakt met anderen. Oogcontact ook. Of het nu bij bekenden of bij vreemden is... ze kijkt mensen recht aan. En haar stem klinkt nu luid en duidelijk.

Ze stapt  buitenshuis met gemak op iemand af die ze niet kent, bijvoorbeeld in een winkel of in een restaurant. Ze is veel vrolijker en ze straalt het ook echt uit! En… niet onbelangrijk, ze maakt zich niet meer zoveel zorgen.

Onze dochter zelf voelt het verschil. Ze geeft aan dat ze stukken beter in haar vel zit en ze voelt zich erg goed. Ze kan en mag nu gaan puberen, op haar eigen manier."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ze trok zich ook terug in de puberteit. Ze had een soort van sluier om zich heen. Hierdoor kon ze ‘door mensen heen kijken’, mensen konden haar niet peilen, en ze uitte nooit wat haar dwars zat. Ook thuis niet. En als ze sprak was dat met een nauwelijks hoorbaar volume.

Ook was ze bang. Bang voor het donker, bang dat ze iets ongeneeslijks had, bang voor veel dingen. Het advies was om haar naar ritmische massages te sturen en naar muziektherapie of creatieve therapie. De toestand was zeer zorgelijk te noemen.

Tien ritmische massages verder merkten we nauwelijks tot geen vooruitgang en ze wilde niet daar niet meer heen. Maar ze moest nog écht wel aan de bak. En gelukkig wist ze dat ook wel. Maar wat nu? We waren echt aan het overpeinzen wat een goede stap zou zijn.

Als een cadeau kwamen we in aanraking met Katrien. Zij vertelde mij over de Masgutova methode die zij beheerst, een reflexintegratie die mensen op een snelle manier dichter bij zichzelf doet laten komen, weer in contact zet met zichzelf. Meteen voelde ik ‘dit is hét!!!’.

Alleen zou onze dochter wel zélf moeten willen, dat was een eerste voorwaarde. In de middag besprak ik het met haar en ze zei meteen: ‘Dat wil ik wel!’.